GDAŃSK

Czy zauważyliście naszą zajawkę na robienie sobie zdjęć stóp na studzienkach kanalizacyjnych w każdym mieście, w jakim się znajdziemy ? Cieszę się ! 🙂 (w tym miejscu uwaga – w Gdyni takiej nie znaleźliśmy).
Do rzeczy. Dziś kolejny odcinek naszej trójmiejskiej, bezdzietnej randki – Gdańsk.
W Gdańsku byłam kilka razy. Za każdym razem mam kilka godzin więcej – zawsze za mało. Za każdym razem odkrywam więcej. Tym razem z pomocą przyszła Monika, Marek i moja kuzynka Kasia. Pokazali, poopowiadali jak najlepszej klasy przewodnicy.
To nie jest miasto, które można zobaczyć, poznać w kilka godzin. Zasługuje na dużo, dużo więcej.
Jaką byłam turystką w Gdańsku? Mało rozmowną, non stop gapiącą się w niebo, na ukochane kamienice, a te w Gdańsku wyjątkowo mnie rozpieściły. Aparat rozgrzany do czerwoności, moje policzki również. Powody rozgrzania były różne. Że Gdańsk piękny – wiadomo. Że wino pite z butelki po soku, z Moniką w tramwaju, wieczorową porą – to już inna bajka.
Zapraszam Was zatem na wycieczkę po deszczowym Gdańsku, która to, wraz z moją Trójmiejską Towarzyszką rozpoczyna się od Bastionów Napoleońskich, z których roztacza się przepiękny widok na panoramę Gdańska. Tam też mokniemy po raz pierwszy. My z Tomkiem oczywiście nie zwracamy na to uwagi. Jesteśmy zbyt podekscytowani bezdzietnym weekendem 🙂

Niczym kozice górskie zbiegamy z górki Napoleona. Zwiedzanie Starego Miasta rozpoczynamy od ulicy Ogarnej. Proszę bardzo zwrócić uwagę na uroczo nazwane zwieńczenia rynien w tych boskich kamienicach czyli tzw. rzygacze. Każdy turysta musi mieć zdjęcie domku i zegara. Proste. Mam i ja. Na ulicy Ogarnej widzimy też pana wyładowująceo towar do sklepu. Dzielnie dźwigał skrzynki z Perełką Lubelską 🙂

Dobrze. Dalej skręcamy w ulicę Powrożniczą. Tę ulicę z kolei ozdabiają rzygacze (prawda, że piękna nazwa?) w kształcie zwierząt różnych. Na końcu ulicy czeka na nas popisowa ulica Gdańska – Długa i jej Długi Targ.

I tu zaczyna się szaleństwo. PRZEPIĘKNE kamienice. Idealnie odnowione po wojnie. Bogato zdobione. Gapię się na ich dachy i wyobrażam sobie tętniące tu życie w XVI i XVII wieku. Wielki targ, niezliczone transakcje i bogactwo. W przewodniku czytam, że to własnie tutaj miało miejsce 90% handlu w szesnastowiecznej Polsce. Gdańszczanie handlowali i się wzbogacali. Już teraz wiem dlaczego Monika ochrzciła się Królową Allegro 🙂

Za mną w tle Zielona Brama z przeogromnymi oknami.

Fasada pięknej Zlotej Kamienicy.

Ratusz Główny Miasta Gdańsk.

Neptun – sprawca wszystkich foci z cyklu „My pod fontanną ” Też mamy takie rzecz jasna 🙂

Niesamowite widoki, które zapierają mi dech. Wrażenie potęguje niebo i nadchodząca burza. Kolory są jaskrawe, a ja zachwycam się każdą klamką i starymi drzwiami.

Tak był zniszczony Gdańsk po wojnie. Byłam w szoku. Myślałam, że miasto stoi w tym stanie od kilkuset lat, a wychodzi na to, że naród się nieźle napracował, żeby to wszystko odbudować. Łezka w oku.

Potężny Kościół Mariacki – największa, gotycka, ceglana budowla w Europie, na szczyt którego wdrapaliśmy się kiedyś z Tomkiem. Obok odrestaurowane drzwi Domu Uphagena (wyczytałam w przewodniku – taka jestem mądra).

Na Bazylice tej jest piękny zegar. Legenda głosi ( a mi ogłosiła ją moja siostra Kasia), że twórca Hans D. tegoż zegara stworzył go tak absolutnie wyjątkowym i idealnym, że został oślepiony, tak aby nigdy nie powtórzył swojego dzieła. Pech chciał, że zegar się zepsuł i wezwano ślepca, bo nikt inny nie miał pojęcia jak go naprawić. Pan Hans się jednak wkurzył. Wziął młot i z całej pary uderzył w zegar. Ot i koniec historyi.

Zaułek Zachariasza – pokazany nam przez Kasię to Gdańsk od tyłu. Boczkiem boczkiem, wejściem w bramie dochodzimy do miejsca mało uczęszczanego przez turystów. Magiczne i bardzo bardzo stare. Przez szyby nieużywanego kościoła widać stare świece i inne kościelne rzeczy- bajka!

Książki z antykwariatu przy Motławie.

Imponujący żuraw, który służył do przeładunku towarów i stawiania masztów na statkach w średniowiecznym Gdańsku. I moje super zdjęcie z samolotem 😀

Na koniec moim zdaniem najpiękniejsza ulica Gdańska, którą poznałam – Mariacka. Pełna urokliwych sklepów i pracowni bursztyniarzy. Z charakterystycznymi dziedzińcami przed każdą kamienicą. I rzygaczami rzecz jasna. Idealna sceneria do kręcenia filmów kryminalnych! 🙂

Tyle na dziś. Mam nadzieję, że podobał Wam się Gdańsk widziany przez mój obiektyw. Było za krótko, bardzo intensywnie, w doborowym towarzystwie. Oby więcej! W następnym trójmiejskim poście zabiorę Was na plażę na poszukiwanie bursztynów. ściskam ciepło :*