JESTEŚ CHOLERNIE WAŻNA – tak jak ja.

Czasem tak jest, że świat ci nie sprzyja. Czasem myślisz sobie, że oto zaplanowałaś sobie wszystko na tip – top, a następnego dnia zderzasz się z codziennością, z nieoczekiwanymi problemami i twój plan przestaje mieć rację bytu. U mnie właśnie nastały takie dni. Totalny armagedon. Nie miałam czasu, by pomyśleć, by napisać coś dla ciebie. Nie miałam energii, by wstać wcześniej, nie zasnąć razem z dziećmi wieczorem, albo napić się wina z mężem czy pójść na spacer. Bo nie miałam czasu, bo nie miałam siły, bo byłam zmęczona. To trzy najczęściej powtarzane przeze mnie zdania w ciągu ostatnich 2 miesięcy. Możliwe, że w ciągu ostatniego roku. Zawsze coś było ważniejsze. Trwanie w takim stanie sprawiało, że po pierwsze każdy dzień nie różnił się od poprzedniego, albo mijał mi w jeszcze gorszym nastroju, a po drugie miałam pretensje do wszystkich i o wszystko. Głównie o to, że jestem zmęczona, nie mam siły i nie mam czasu. Codziennie wieczorem zasypiałam z postanowieniem, że jutro będzie inaczej. Jutro sobie wszystko poukładam, zapiszę, ogarnę, kupię nowy, lepszy kalendarz, będzie spokój, chill i zen. Ale gdy nadchodziło to „jutro” okazywało się, że nagle tych domowych spraw jest jeszcze więcej niż wczoraj, a mój misternie zbudowany plan i kalendarz ambitnie wypełniony po brzegi może się schować.
Wiesz, to naprawdę zupełnie normalne, że czasem w życiu sprawy lubią się nawarstwiać, zwalać ci się na głowę bez zapowiedzi, wymykać się spod kontroli. To zupełnie normalne, że czasem musisz porzucić swoje plany zdobywania świata i przez tydzień zamknąć się w domu, bo masz problem z dziećmi albo zdrowiem i wtedy słowo „priorytety” nabiera zupełnie innego, głębszego znaczenia.
Ale nie jest normalne to, że w całym tym kołowrotku, zwanym potocznie „zwykłym życiem”, zapominasz, że JEDNYM Z TYCH PRIORYTETÓW JESTEŚ TY SAMA. Ja zapomniałam i kiepsko na tym wyszłam. Odkryłam też dlaczego tak się stało i jak mogę to zmienić i dziś chcę ci o tym napisać.

Za mną godziny rozmów z mądrymi kobietami. Z moimi koleżankami, przyjaciółkami, couchami, terapeutami i czytelniczkami. Każda z tych rozmów pozwoliła mi zrozumieć :

– CO TO ZNACZY, ŻE JESTEM WAŻNA?
– TO ZNACZY, ŻE SIEBIE KOCHAM I WIERZĘ W SIEBIE NA 100 %.

Wiesz zbyt późno odkryłam powód niepowodzenia mojej próby zorganizowania się. Kupowałam kolejne kalendarze, podejmowałam coraz to nowe wyzwania i z wielkim smutkiem, dołem i taką krytyką wobec siebie samej odkryłam, że oto znowu się rozczarowałam. Znowu ten sposób nie zadziałał. Znowu nie dotrzymałam sobie obietnicy, a przecież tym razem miało być inaczej, tak na „sto pro”. Miał być rytm i czas na wszystko, a jest dupa blada.
Wiesz dlaczego uderzałam głową w ścianę każdego dnia? Bo siebie nie kochałam, nawet nie lubiłam i kompletnie przestałam wierzyć w siebie. A jeśli tego nie miałam, a musisz wiedzieć, że jest to fundament, to wszystkie sposoby na zorganizowanie się, wszystkie książki, które przeczytałam, godziny terapii, w których uczestniczyłam i inspiracje na to jak osiągnąć lepszy work-life-balance – mogłam sobie, z całym szacunkiem, o dupę potłuc.

Bo jeśli nie kochasz siebie, to nie jesteś w stanie zrozumieć dlaczego twoje ciało krzyczy i błaga cię o masaż lub sen. Zamiast tego powiesz, że kiedyś tam pójdziesz, ale teraz nie masz czasu.
Jeśli nie wierzysz w siebie i w moc swojej osoby to nigdy nie zdobędziesz się na to, by być asertywną, wredną wręcz i suczowatą babą, która nie zgadza się na niezapowiedzianych gości, bo ma do napisania post, albo uszycie kołderki na zamówienie. Nigdy nie uwierzysz, że jesteś w tym dobra i dalej będziesz pozwalać na stwierdzenia „a co ty tam klepiesz na tej klawiaturze”, „chce ci się bawić w te kołderki?”.
Jeśli nie lubisz siebie to ostatnią rzeczą na jaką się zdecydujesz będzie szukanie pomocy w sprzątaniu czy opiece nad dziećmi. Zbyt będziesz zajęta krytykowaniem siebie i szukaniem sposobów na to jak być lepszą wersją samej siebie, ta sprzątającą, perfekcyjną i dającą sobie radę.

A gdyby tak odwrócić myślenie?

Kocham siebie, więc chcę sprawić sobie przyjemność. Dlatego jadę na dobre jedzenie do ulubionej knajpki, albo na lody i film do przyjaciółki.
Kocham siebie i bardzo nie podoba mi się na jaki stres się narażam, dlatego poproszę o pomoc panią sprzątającą i opiekunkę, bo nie daję rady i chcę wyjść na długi spacer.
Lubię siebie i jestem wystarczająco dobra, więc nie będę miała problemu, żeby odmówić niespodziewanym gościom.
Wierzę w siebie i  w swoją inteligencję, w swój talent i możliwości, więc mężu, dzieci – wybaczcie, ale zamykam się w pokoju, by popracować przez 3 godziny. Zamówcie sobie pizzę.

Zacznij od tego, by zastanowić się nad tym jakie wartości mają dla ciebie największe znaczenie w życiu, a potem zastanów sie czy żyjesz w zgodzie z nimi. I zanim z marszu odpowiesz „rodzina!” to powiedz sobie samej szczerze, czy jeśli jesteś non stop zmęczona, bawiąc się z dziećmi załatwiasz milion innych spraw to żyjesz w zgodzie z wartością „rodzina”? Może gdybyś na tym samym miejscu, na piedestale, oprócz rodziny umieściła siebie, swój rozwój, swój odpoczynek i małżeństwo to mogłabyś przestać szukać nowych sposobów organizacji i doskonalenia siebie? Może właśnie wtedy odkryłabyś ten pożądany work-life balance?
Weź odpowiedzialność za siebie i za swoje wartości. Otocz się opieką. Bądź zdrową egoistką, bo nie każdy musi cię lubić. To ty musisz lubić siebie. Przede wszystkim.

Jestem ważna, więc jadę do Łodzi na warsztaty dla blogerów wnętrzarskich.
Jestem ważna, więc jadę tam sama, bo chcę odpocząć i pobyć ze sobą sam na sam – bo bardzo siebie ostatnio polubiłam.
Lubię siebie, więc dziś rozpieszczę się doskonałym jedzeniem i kieliszkiem szampana. Z widokiem na kibiców ŁKS i Widzewa oraz ganiających ich policjantów – to będzie cos niesamowitego 🙂
Uwielbiam czas ze sobą, więc pójdę do ulubionego, małego kina. Będę odpoczywać.
Kocham siebie i obiecuję sobie, że nie będę się już bała. Swojego sukcesu, zdrowego egoizmu i tego wszystkiego, co wyniknie po tym jak sobie uświadomiłam, że jestem cholernie ważna.