MAM JUŻ WSZYSTKO.

Wpadła do mnie koleżanka. Tak przy niedzieli na sernika kawałek i kawę.
Dawno się nie widziałyśmy. Ja pytałam co u niej, ona co tam u mnie.
Dzieci, sztuk 4 dokazywały. Pomidorówka się gotowała. Zima trwała w najlepsze.
Koleżanka utonęła w błocie przed moim domem i miała spore problemy, by do mnie trafić.
Trzeba mieć dobrą nawigację podobno.
Koleżanka zapytała mnie czy ja jestem tutaj szczęśliwa.
Na tym końcu świata.
O matko kochana, gdzieżeś ty się wyprowadziła?!
Czy ty tutaj jesteś szczęśliwa?

Czy tutaj to nie wiem.
Ale tak życiowo, tak w ogóle to jestem cholernie.
Mam wszystko, absolutnie wszystko, co sprawia, że jestem szczęśliwa.
Mam zdrowe, piękne i mądre dzieci.
Mam męża, który patrzy na mnie tak samo, albo nawet bardziej, jak 12 lat temu.
Codziennie się z czegoś śmieję, codziennie jem coś dobrego i tulę swoje dzieci do snu.
Mam piękny dom i sprawny samochód w takim kolorze, w jakim chciałam go mieć, i który pali mniej niż poprzedni.
Mam dobre wyniki badań, świeżo wypraną pościel i poranki pachnące kawą.
Mam poczucie bezpieczeństwa i ogrzewanie podłogowe.
Mam gdzie pojechać na niedzielny rosół.
Mam komu złożyć życzenia na Dzień Mamy, Taty, Babci, Siostry, Teściowej, Przyjaciółki.
Mam tę samą przyjaciółkę od 27 lat i kilka nowych, które uwielbiam równie mocno.
Mam aparat, którym łapię chwile i etui ze złotym brokatem na telefon.
Mam w sobie nieustanną ciekawość świata, lubię ludzi, a oni lubią mnie.
Mam wybór, by żyć gdzie chcę.
Mam bloga, którego co miesiąc chce odwiedzać 50 tysięcy różnych osób.
Mam swój charakter i osobowość.
Mam ciało zdrowe i proporcjonalne i szminkę różową, w której mi dobrze.
Mam wszystko i niczego więcej nie żądam.

Cała reszta, która przyjdzie, która zechce się wydarzyć.
Wszystkie marzenia, które być może się spełnią.
Miejsca na mapie, które być może odwiedzę.
Wszystko to, bez wyjątku będzie przyjemnym dodatkiem.
Bo dziś mam już wszystko.
Jestem szczęśliwa.