WYOBRAŹ SOBIE, ŻE BUDZI CIĘ DŹWIĘK CYKAD…

Wyobraź sobie, że budzi Cię dźwięk cykad i słońce, które delikatnie przygrzewa już od wczesnego poranka. Przeciągasz się leniwie na materacu, który rozłożyłaś wczoraj na świeżym powietrzu, w cieniu drzew, pod cieniutką jak mgiełka moskitierą.
Wszyscy jeszcze śpią, ale to nic. To Twój czas. Biegniesz pod prysznic i bierzesz przyjemną, ciepłą kąpiel. Prysznic oczywiście również jest na świeżym powietrzu, tak jak wszystko na kempingu.

Czas na szybki spacer wzdłuż brzegu spokojnego morza. Ciszę przerywają tylko pluskające o skały fale i te cykady, które w pełnym słońcu dają najlepszy koncert. Idziesz do piekarni, jedynej w tej części wyspy, otwartej tylko przez 3 poranne godziny, a Twoje włosy słońce suszy w kilka minut. Takie miłe, takie to miłe…

Gdy wracasz, na małej, kempingowej kuchence gotujesz wodę i parzysz mocną, aromatyczną kawę.
Wyobraź sobie, że to śniadanie i wszystkie inne podczas swojego urlopu zjecie na kocyku, nad brzegiem morza. W końcu jest oddalone tylko o kilkadziesiąt metrów od namiotu, a jego widok przecież nie może się znudzić. To niemożliwe. Popijając kawę i chrupiąc świeże pieczywo z masłem patrzysz jak wszystko powoli budzi się do życia, jak promienie słońca zaczynają przebijać się przez wzgórza i stopniowo podgrzewać wodę. To ważne, bo już za chwilę, po tym bajecznym śniadaniu wskoczysz do krystalicznej, lazurowej i orzeźwiającej wody. Wciąż nie będziesz mogła uwierzyć, że może mieć taki kolor, że może być tak czysta. Wyobraź sobie jak wychodzisz na brzeg i pozwalasz słońcu, by wysuszyło Twoją skórę i sprawiło, by nabrała brązowego koloru. Czytasz wciągającą książkę, a Twoim jedynym zmartwieniem jest decyzja, czy zacząć kolejny rozdział czy też może zanurzyć się ponownie w wodzie.

W pewnym momencie robisz się głodna. Na szybko w swojej kempingowej kuchni przygotowujesz super szybkie, proste i pyszne danie. Co powiesz na risotto z lokalnymi warzywami dojrzewającymi w pełnym słońcu? A może rybę, którą kupiłaś przed chwilą od rybaków na brzegu, i którą upieczesz na prowizorycznym grillu z dodatkiem soli i oliwy pietruszkowej?
No chyba, że nie masz kompletnie ochoty na gotowanie. Wtedy wybierzesz się na najlepszą pizzę, jaką do tej pory jadłaś. Do maleńkiej restauracji, do której będziesz wprawdzie musiała ponownie przejść wzdłuż morza jakieś 2 kilometry, ale tak bardzo warto! W końcu wypiekają ją tutaj nieprzerwanie od 40 lat. Jest cienka, chrupiąca, z sosem z lokalnych, soczystych pomidorów, pachnąca ziołami i drewnem, którym opalany jest piec. Zjesz ją przy stoliku z widokiem na morze, pod dachem ze starych winorośli, przy głośnym jak cholera koncercie cykad, które w tym słońcu zdają się przekraczać wszelkie bariery.

Wracając znajdziesz maleńką, bezludną o tej porze plażę. W końcu nie trudno o takie na wyspie Hvar. Wyobraź sobie, że zaszyjesz się w jakiejś małej zatoczce i wspólnie z mężem wypijesz wino, które kupiłaś dzisiaj od rolnika z wyspy. Białe, delikatne, lekko owocowe, wytrawne i orzeźwiające. Będzie smakować wybornie. Zostaniecie tam aż do zachodu słońca. Nie muszę Ci chyba mówić, że będziesz nim zachwycona. Tym winem, tym mężem i tym zachodem oczywiście 🙂
Bo takie miłe, takie to miłe…

Wieczorem, gdy będziesz zasypiać pod tą cieniutką jak mgiełka moskitierą, w świetle lampek rozwieszonych wśród konarów drzew, postanowisz, że jutro z samego rana wyruszysz na wycieczkę do jednego ze starych miasteczek. Po co? By zabłądzić między maleńkimi, wąskimi uliczkami, po których w południe przechadzają się leniwie koty, by się w nich schronić przed palącym słońcem, by zapytać siedzącego na ławeczce staruszka, gdzie tu dobrze karmią, dają dobre wino i mocne espresso.
A potem usiądziesz przy stoliku jednej z knajpek, poczekasz aż kelner przyniesie Ci Twoje zamówienie, zmrużysz oczy i powachlujesz się kartą dań. Kostką lodu schłodzisz sobie kark i zapatrzysz się na falujące na wodzie zacumowane łódki. Zapamiętasz ten moment na długo.

Niemiłosierny upał nie pozwoli Ci zostać w tym miasteczku na dłużej. Czas wracać! Byle szybko! Byle jak najprędzej zanurzyć się znowu w tej wodzie cudownej, która przecież jest tylko kilka kroków od Twojego namiotu. Zanim jednak wsiądziesz w auto, zatrzymasz się na targu i kupisz największego i najsłodszego arbuza, jakiego do tej pory jadłaś. W sam raz na podwieczorek. Sok z niego będzie kapał Ci po palcach, a  Ty będziesz śmiała się jak dziecko. Przecież to nic nie szkodzi!

Na koniec wyobraź sobie, że uruchamiasz silnik swojego samochodu, otwierasz szyby na oścież i w tej właśnie chwili uderzają Cię zapachy lawendy i rozgrzanych w słońcu ziół. Coś wspaniałego. Zjeżdżasz wąskimi i krętymi jak serpentyny drogami w dół i podziwiasz kamienne domki poprzyklejane jak klocki do wielkich kamieni i niekończące się winnice, które już za chwilę będą gotowe do zbiorów. Kręci Ci się w głowie od tych zapachów i tych widoków. Zatrzymujesz samochód, by zrobić zdjęcie. Jest tak pięknie! Tak nieziemsko pięknie! I takie miłe, takie to miłe!

Witaj w Chorwacji. Witaj na Hvarze!
To jak? Przyjeżdżasz?